Oude schetsen uit 1983 (Her) ontdekt ……

Gisteren, 21 juni 2015 was de langste dag van het jaar en ook nog eens Vaderdag! Zoals gebruikelijk is en bij velen niet anders, heb ik een bezoek gebracht aan mijn schoonvader en aan mijn eigen vader. Bij mijn vader kwamen er allerlei foto’s en kranten boven water van vroeger, ook één waar ik met mijn grootvader op sta. Daar heb ik er nu dus maar 1 van. Vreemd eigenlijk, want wat en wie ik nu ben heb ik o.a. aan hem te danken. De meeste technieken die ik nu in mijn vak beheers, heb ik van hem in de praktijk geleerd.  En zeg nu zelf, het vak beeldhouwen leer je het beste in de praktijk door een echte ambachtsman en dat was hij! Daarbij had ik natuurlijk geluk om een Opa naast de deur te hebben wonen en werken zodat ik vanaf mijn 6e jaar kon gaan beginnen met wat ik later zou gaan worden. De beste leerschool had ik dus gewoon aan huis!

Toen ik wat ouder was en de technieken al redelijk onder de knie had, werd ik vrij gelaten om te onderzoeken wat mij het beste lag, welke stijl bedoel ik dan. Nou, mijn opa wist het wel hoor, hij vond alles wat realistisch was prachtig en alles wat maar iets abstracter werd vond hij niets bijzonders. Toch draaide hij daar later iets in bij en kon ik hem mijn beweegredenen hierover uitleggen. Gelukkig heb ik daarin altijd mijn eigen gevoel gevolgd en ben doorgegaan met het zoeken naar mijn eigen stijl. Op bovenstaande foto was ik ca 15 jaar oud en samen met mijn grootvader een demonstratie ergens in Nederland aan het geven. (Dit deden we in die tijd heel veel samen).

Wanneer ik terugkijk naar alle publicaties in kranten, schetsen en beelden uit die tijd is het voor mij mooi om te zien welke lijn ik gevolgd heb. Het mooie vind ik zelf dat de kenmerkende, vaak draaiende belijningen die mijn stijl nu herkenbaar maken reeds in schetsen uit die tijd duidelijk zichtbaar waren. Ik was toen tussen de 12 en 16 jaar oud en vele schetsen herken ik nog en weet ik zelfs nog waar ik was toen ik ze maakte. Vaak, tijdens de lessen op school, die ik echt niet interessant vond, heb ik verschillende schetsen gemaakt. Wellicht uit verveling, maar ik kan mij nog herinneren dat ik ik altijd speelde met die lijnen tijdens de lessen. Dat vond ik toen al erg leuk. Ook kwam ik een schets tegen uit de tijd dat ik striptekenaar wilde worden, ik zie hierin mijn stijl een beetje terug, maar ook wat karakteristieke figuren die ik toen veel tekende. Ze doen mij nu een beetje vreemd aan, maar zelf  vind ik het grappig om mijn levensloop hierin terug te vinden. Zoals deze bijvoorbeeld …. 🙂

Schets JcK 1983-1986

Kortom, gisteren vond ik een klein stukje van mijn jeugd terug in de boeken bij mijn ouders. Veel vergeten we, maar belangrijke dingen steken toch altijd weer de kop op en soms blijken dingen die toen onbelangrijk leken nu van enorme waarde te zijn. Althans, voor mij dan. Mij helpt het om mijzelf en dus ook anderen beter te begrijpen. Het begrijpen en aanvoelen van anderen dat ik altijd zoek in mijn werk om dit te verbeelden. Hoe iets of iemand tot stand is gekomen hangt in beginsel samen met hoe je zelf tot stand bent gekomen. In dit geval kwam ik dus achter een stukje van mijzelf. Mensen die mij wellicht kennen van vroeger zullen vast wel herkennen dat ik een beetje een dromerig type was, (vooral op school) en veel tekende. Naar mijn gevoel ging alles een beetje langs mij heen en was ik vooral in gedachte bezig om dingen te ontwerpen of misschien wel te ontdekken. Daarom vind ik het leuk dat ik herkenbare vormen nu in mijn werk terugzie.

Momenteel werk ik deze als vanzelfsprekend op een geheel andere wijze uit omdat ik door de jaren heen een stukje begrip heb gekweekt die ik verwerk in mijn werk. De laatste jaren zoek ik in mijn werk naar een combinatie van dit stukje begrip, een stukje wetenschap en vakmanschap. Deze combinatie is voor mij essentieel geworden om mijn gedachten van nu uit te kunnen drukken in de sculpturen die ik maak.

Hier nog even wat schetsen die ik gisteren heb gevonden. Gemaakt op ca 12-16 jarige leeftijd (1983-1986).

Schets JcK 1983-1986