De plaatsing op 6 december 2013

Zojuist, samen met Marco Vos (aannemer) deze wandsculptuur gemonteerd in het trappenhuis van de Oranje Nassau School te Nijkerk. Voor mij altijd weer een spannend moment! Want wat vind de klant ervan? lukt het allemaal? en is het eindresultaat geworden zoals ik van te voren had bedacht? Het is toch een grote sculptuur met een behoorlijk gewicht (minimaal 80 kg en bijna 2 meter doorsnee). Gelukkig hadden we afgelopen week even de tijd genomen om te proefhangen in mijn werkplaats. En daar heeft de sculptuur een paar dagen gehangen, dat was oké dus …… gelukkig ….. 🙂

Beeldhouwer Jan-Carel Koster l Oranje Nasau school Nijkerk

Kortom spannend!!

Prettig was dat er geen leerlingen op school aanwezig waren, maar alleen de leraren en leraressen. Gelukkig werd de wandsculptuur enthousiast onthaald en is het eindresultaat precies zoals ik in mijn gedachten had. Natuurlijk waren er nog een paar losse eindjes omdat je niet precies weet hoe de verhouding is qua grootte t.o.v. de plek waar hij moest komen. Maar dit was perfect naar mijn zin. Exact de goeie hoogte zodat de kinderen er niet bij kunnen, maar toch zo dat je er vanaf alle kanten op kunt kijken en het geheel mooi in het licht hangt en goed zichtbaar is.

Leuk was ook dat ik aan een(naar schatting) dertigtal leraren uitleg heb kunnen geven over wat ik verbeeld heb, hoe ik dat gedaan heb en waar ik op doelde. Zelf denk ik dat het thema “Vasthouden en Leren loslaten” en “Uw Kind ONS Kind” goed tot de verbeelding van zowel de leraren spreekt als ook tot de leerlingen. Wat ik enigszins heb aangepast is de toevoeging van koper in het geheel. Middenin het beeld is namelijk een gedeelte beslagen met koper. Dit heb ik glimmend gelaten om de ‘gouden draad’ waarmee wij allemaal op aarde verbonden met de hemel zijn. Deze wordt niet losgesneden maar te zijner tijd weer verkort en worden we weer teruggehaald. Zo ook dit kind dat ik heb verbeeld. Op deze manier verbeeld de koperen lijn het aspect dat een ieder op elke stap in zijn leven wordt begeleid en nooit wordt losgelaten.

Gelukkig is alles goed en naar tevredenheid verlopen, op naar het weekend dus en maandag weer verder met nieuwe projecten!

Beeldhouwer Jan-Carel Koster l Wandsculptuur Oranje nasau school nijkerk

11 september 2013

Vandaag ben ik begonnen met de wandsculptuur die ik in opdracht van de Oranje Nassau School mag gaan maken. De sculptuur wordt gemaakt ter ere van het 60 jarig bestaan van de school en omdat er een troonswisseling is geweest. De vraag was om iets aan een grote wand te maken in de trappenhal, het is een christelijke school en derhalve zou het fijn zijn daar ook iets mee te doen.Het ontwerp met achterliggende gedachtegang die ik heb gemaakt voor deze school:

“Uw kind ONS kind”

Wij allemaal komen via de geboorte op deze wereld terecht. Dit is mijns inziens nog altijd iets “bovennatuurlijks”. Vanuit het niets groeit er iets in de buik van de moeder uit tot embryo en later tot een echt klein mensje. Dit wordt allemaal door de natuur geregeld en wonder boven wonder gaat dit complexe systeem bijna altijd goed. Hier moet haast iemand de hand in hebben. Vanuit deze gedachte ontstond bij mij het volgende idee; Het groeien associeerde ik met de wortels van een boom. Omdat dit ook een natuurlijk groeiproces met zich meebrengt wilde ik vanuit deze wortels, waarin de oorsprong van de boom ligt geworteld, de hand van GOD uitbeelden.

Wandsculptuur

Vanuit deze natuurlijke oorsprong wilde ik de hand uit laten strekken naar ONS. De hand die ons allen voedsel en kleding geeft, maar ook zorgt voor ons na bestaan. In deze gevende hand wil ik een kind
uithouwen die als het ware uit de hand wil klimmen. Want hoe klein de kinderen ook zijn, ze kunnen vaak niet wachten om groot te zijn/worden. Daarom het klimmende kind dat als het waren op de trap des levens zijn nieuw gegeven leven wil gaan bewandelen. De hand wordt zodanig uitgebeeld zodat het kind los in de hand zit, dus niet wordt vastgehouden, maar wel wordt beschermd door de opstaande vingers. De gedachte hierachter is dat wij als ouder ons kind uit Gods hand krijgen en dat wij ervoor moeten leren zorgen. Wij (ouders) doen dat vaak door onze kinderen dicht bij ons te houden. Het liefst houden wij ons kind de hele dag vast zodat er niets mee kan gebeuren. Maar juist daarin ligt onze les. Eerst moeten we leren om ze vast te houden, ze te beschermen. Maar naar mate ze groter worden moeten we ze ook leren los te laten en juist dat is vaak nog moeilijker om te doen omdat dit vaak tegen onze gevoelens ingaat. De gang naar school kan als één van de eerste stappen worden gezien waarin wij ouders een stapje terug moeten doen en wij het vertrouwen dat wij bij de geboorte van het kind van God kregen weer door te geven aan de leraren op school. Gezamenlijk zullen we de kinderen moeten leren hoe de juiste weg te bewandelen (beklimmen). Een school waar dus de juiste normen en waarde wordt gehanteerd zal als vanzelf spreken over “Uw kind ONS kind”.

In deze sculptuur ligt dus een diepe gedachte verankerd die niet alleen belangrijk is voor de kinderen om te begrijpen, maar juist ook voor de ouderen die vaker onbewust dan bewust hun leven voorbij laten gaan. Met deze sculptuur wil ik dan ook een ieder zich bewust laten worden van het feit dat wij onze kinderen alleen maar even te leen hebben. Dat het eigen individuen zijn die wij in het begin alleen mogen sturen, maar ze dan moeten loslaten zodat zij zelf hun eigen levenspad op kunnen klimmen en zo hun lessen hier op aarde kunnen en mogen leren. Dit besef is wederkerig, namelijk dat wij ook kinderen zijn die zonder uitzondering onze eigen lessen zullen moeten leren.

Beeldhouwer Jan-Carel Koster l Wandsculptuur Oranje nasau school nijkerk

Met bovenstaande gedachte ben ik de hele dag in de weer geweest. Eigenlijk gaf me het wel een vredig gevoel waar ik in ieder geval lekker mee kon werken. De concentratie was er in ieder geval. En na zeker een jaar niet meer in hout te hebben gewerkt was dit ook wel erg prettig om te doen. Het verschil met de stenen objecten is niet alleen de grote, maar ook de manier van werken. In dit materiaal ben je echt aan het houwen waarbij je ook vrij snel resultaat ziet. Het vormgeven gebeurt in een constante gedachteflow wat ik zelf als zeer prettig ervaar. Bij steen is deze gedachtenflow of soort trance er ook wel, maar je hebt er daar meer van nodig om resultaat te bereiken. Daarbij is het niet elke keer hetzelfde waardoor je verschillende gedachten door elkaar heen verwerkt in een beeld. Niet dat dit direct het ontwerp aantast, omdat ik deze toch eerst heb bedacht. Maar het verschil in werkwijze zal zeker zichtbaar zijn, tenminste in ieder geval voor mij. Vandaag was dus erg prettig en ik ben dan ook aardig opgeschoten. De vorm zit er al redelijk in verwerkt. Natuurlijk moet de gehele stronk nog worden bewerkt, maar mijn gedachte is in ieder geval al verbeeldt. Dat is al weer uit mijn systeem en hoef ik dan ook niet meer zo sterk over na te denken. Dat houd in dat ik tijdens de verdere (ver)afwerking mij alweer kan verdiepen in een volgend project waar ik zaterdag as mee moet gaan beginnen … 🙂

Mocht er iemand vragen hebben of willen reageren, dan vindt je onder dit bericht een reactie veld waarin je een bericht kan achterlaten. Natuurlijk is het ook leuk om je reactie in het gastenboek te plaatsen.