Nu ik 2 weken aan het hakken ben geweest heb ik mijn gedachten omtrent het te beeldhouwen monument een beetje kunnen ordenen. Eigenlijk is het enige dat ik heb gedaan de grote overtollige delen verwijderd, maar aangezien het een groot vierkant blok was van bijna 3.000 kg. was dit best nog behoorlijk veel werk. Het aantal kilo’s dat ik reeds heb weggehakt zal zeker tussen de 1.000 en 1.500 kg liggen schat ik.
Tot nu toe was het dus vooral veel grote stukken weghalen. Nu komen de delen die wat meer denkwerk behoeven. Tijdens de eerste fase heb ik mij vooral geconcentreerd op het verhaal achter deze sculptuur dat een liggende Americaanse Akita moet worden met Engelen vleugels in rust. Dit moest worden uitgevoerd in mooi wit marmer. Maar waarom nu een hond met Engelen vleugels? Een lang verhaal eigenlijk dat mij best aangrijpt. Met de opdrachtgever heb ik besproken dit toch te beschrijven zodat het verhaal erachter duidelijk wordt.
Het verhaal begint reeds enkele jaren geleden. Destijds werd ik ’s nachts gemaild door een mevrouw, (de vrouw van de opdrachtgever) met het verhaal dat zij erg ziek was en zou komen te overlijden. Wanneer wist ze niet maar dat dit zou gebeuren was al zeker. Zij zocht het internet af op zoek naar iemand die voor haar een mooi monument wilde maken voor op haar graf en kwam zodoende op mijn website terecht. Doordat mijn werk haar erg aansprak heeft zij mij deze mail gestuurd met de vraag of ik niet eens een keer langs wilde komen om te kijken of ik wat voor hen kon betekenen. Dit is makkelijker geschreven dan dat dit ook was gebeurd, ik ben natuurlijk naar hen toegegaan, maar zag er wel een beetje tegenop. Want hoe ga je zo een gesprek aan? Ik dacht; laat ik maar gewoon mezelf blijven, open en eerlijk over alles proberen te praten. Dat is ook zo gebeurd, het was een lang en bijzonder gesprek en aan haar mail nadien te zien gold dit ook voor haar. In dit gesprek kwam haar wens naar voren, dat was eigenlijk direct al heel duidelijk; haar of eigenlijk hun hond, “Lara” liggend uitgehouwen in zo wit mogelijk marmer á la Michelangelo. Nu kan ik redelijk beeldhouwen, maar Michelangelo!!!, de meester van alle beeldhouwers. Zij gaf mij aan dat ik in ieder geval het monument moest gaan uithouwen. Daarin vertrouwde ze mij, waardoor ik mij zeer vereerd voelde om dit voor haar te mogen doen. Nadien hebben we nog wat mailcontact gehad en als laatste dacht ik haar een mail te hebben verzonden, wat jammer genoeg niet het geval was doordat de mail was gebounced en in mijn SPAM terecht is gekomen. Vreemd maar waar. Onlangs ben ik hier pas achter gekomen en ik vind dit een hele vervelende gedachte, maar hier kan ik niets meer aan veranderen. Wat ze mij nog wel heeft verteld is dat wanneer zij er niet meer zou zijn, ze het kunstwerk toch nog wel zou komen te zien. Met andere woorden, ze kijkt nu dus over mijn schouder heen mee of ik het wel goed doe. Zelf geeft mij dit een goed gevoel, ik vind het een fijn idee dat ze mij hiermee helpt en het resultaat keer op keer bekijkt.
Vorig jaar zomer is ze komen te overlijden waarna haar man bij mij is gekomen om mij officieel de opdracht te verstrekken. Hierna heb ik direct het carrara marmer besteld in Italië waar het eerst nog moest worden gewonnen. Na drie maanden kwam het blok marmer binnen en ben ik begin april 2012 begonnen met het uithouwen van dit marmeren monument.
Prachtig is dit marmer, werkelijk fantastisch om in te werken en zeker met een opdracht waarin een verhaal als deze zit verwerkt voel ik mij echt een bevoorrecht mens. Elke dag mogen beeldhouwen is voor mij helemaal fantastisch. Momenteel is het even afzien door het vele weghakken en de onzekerheid of alles wel goed gaat en of mij dit weer lukt. Maar ja, dit gevoel van onzekerheid kom ik vaker tegen tijdens het proces en gelukkig weet ik dat dit weer overgaat. is het niet vandaag, dan wel morgen, maar de sculptuur zal gereed komen zoals ik het in mijn gedachten heb. De gedachten die mij zijn ingegeven door de betreffende mevrouw, die mij helpt en controleert in mijn creatieve proces. Waar ik zeker van ben is, dat zij zal letten op de engelen vleugels, want dit schrijft ze mij nog eens; “Geen mini vleugels toch, ik zou dan wel echte mooie grote vleugels willen, maar ja wat heb ik te willen, hahhaha”. Nou, mooie grote vleugels gaat ze krijgen hoor!
Ik zal zeker mijn uiterste best doen om hier iets speciaals van te maken, …………………………….. wordt vervolgd.
Indien u wilt reageren, dan kunt u onderaan dit bericht uw reactie plaatsen, of via mijn website www.jck.nu
Ik hoor graag uw reactie.
