Houten wand sculptuur | Vasthouden en leren loslaten
Uw kind ONS kind
Dit is het verhaal van deze houten wand sculptuur die is gemaakt voor de Oranje Nassau School (ONS) te Nijkerk:
Wij allemaal komen via de geboorte op deze wereld terecht. Dat is mijns inziens nog altijd iets “bovennatuurlijks”. Vanuit het niets groeit er iets in de buik van de moeder uit tot embryo en later tot een echt klein mensje. Dit wordt allemaal door de natuur geregeld. Wonder boven wonder gaat dit complexe systeem bijna altijd goed. Hier moet haast iemand de hand in hebben ga je als vanzelf denken. Vanuit deze gedachte ontstond bij Jan-Carel het volgende idee;
Het idee
Het groeien associeerde hij met de wortels van een boom. En omdat dit ook een natuurlijk groeiproces met zich meebrengt wilde hij vanuit deze wortels, waarin de oorsprong van de boom ligt geworteld, de hand van GOD uitbeelden.
Jan-Carel schrijft hierover het volgende: Vanuit deze natuurlijke oorsprong ( de stronk van deze houten wand sculptuur ) wilde ik de hand uit laten strekken naar ONS. De hand die ons allen voedsel en kleding geeft, maar ook zorgt voor ons nabestaan. In deze gevende hand heb ik een kind uitgehouwen die als het ware uit de hand wil klimmen, omhoog ….. het leven tegemoet. Want hoe klein de kinderen ook zijn, ze kunnen vaak niet wachten om groot te zijn/worden. Daarom het klimmende kind dat als het waren op de trap des levens zijn nieuw gegeven leven wil gaan bewandelen. De hand is zodanig uitgebeeld dat het kind los in de hand zit (dus niet wordt vastgehouden) maar wel wordt beschermd door de opstaande vingers. De gedachte hierachter is dat wij als ouder ons kind uit Gods hand krijgen en dat wij ervoor moeten leren zorgen. Wij (ouders) doen dat vaak door onze kinderen dicht bij ons te houden. Het liefst houden wij ons kind de hele dag vast zodat er niets mee kan gebeuren. Maar juist daarin ligt de les voor ons ouders.
De les voor ONS
Eerst moeten we leren om ze vast te houden, ze te beschermen. Maar naar mate ze groter worden moeten we ze ook leren los te laten en juist dat is vaak nog moeilijker om te doen omdat dit vaak tegen onze gevoelens ingaat. De gang naar school kan als één van de eerste stappen worden gezien waarin wij ouders een stapje terug moeten doen en wij het vertrouwen dat wij bij de geboorte van het kind van God kregen weer door te geven aan de leraren op school. Gezamenlijk zullen we de kinderen moeten leren hoe de juiste weg te bewandelen (beklimmen). Een school waar dus de juiste normen en waarde wordt gehanteerd zal als vanzelf spreken over “Uw kind ONS kind”.
Achterliggende gedachte
In deze houten wandsculptuur ligt dus een diepe gedachte verankerd die niet alleen belangrijk is voor de kinderen om te begrijpen, maar juist ook voor de ouderen. Zij die vaker onbewust dan bewust hun leven voorbij laten gaan. “Met deze sculptuur wil ik dan ook een ieder zich bewust laten worden van het feit dat wij onze kinderen alleen maar even te leen hebben”. Dat het eigen individuen zijn die wij in het begin alleen mogen sturen, maar ze dan moeten loslaten zodat zij zelf hun eigen levenspad op kunnen klimmen en zo hun lessen hier op aarde kunnen en mogen leren. Dit besef is wederkerig, namelijk dat wij ook kinderen zijn die zonder uitzondering onze eigen lessen zullen moeten leren.
De ‘Flow” in hout of steen
Met bovenstaande gedachte is Jan-Carel lang in de weer geweest. Eigenlijk gaf me het hem wel een vredig gevoel waar hij in ieder geval lekker mee kon werken. De concentratie was er in ieder geval. En na lange tijd niet meer in hout te hebben gewerkt was dit voor hem weer erg prettig om te doen. Het verschil met zijn stenen objecten is niet alleen de grote, maar ook de manier van werken. In dit materiaal ben je echt aan het houwen waarbij je ook vrij snel resultaat ziet. Het vormgeven gebeurt in een constante flow van gedachten wat ik zelf ook als zeer prettig ervaar. Bij steen is volgens Jan-Carel deze flow of ‘trance’ er ook wel, maar je hebt er daar meer van nodig om resultaat te bereiken. Daarbij is het niet elke keer hetzelfde waardoor je verschillende gedachten door elkaar heen verwerkt in een beeld. Het is niet zo dat dit direct het ontwerp aantast omdat deze vooraf al bedacht en geschetst was in de gedachten van de Beeldhouwer zelf. Maar het verschil in werkwijze zal zeker zichtbaar zijn, tenminste in ieder geval voor hem.
Het hout
De stronk die Jan-Carel voor deze sculptuur heeft gebruikt is een stronk van een oude Kersenboom. De boom groeide in de tuin van zijn grootvader waar hij het vak van heeft geleerd. Het formaat van de stronk is in doorsnee ca 2.50 meter met een gewicht van ca 80-100 kg.
Vragen?
Heeft u vragen en of opmerkingen omtrent dit beeld, dan kunt u altijd een mail sturen aan de Kunstenaar, zie zijn contact pagina voor zijn gegevens. Hij staat u graag te woord.
