Afgelopen weken heb ik mij eindelijk weer bezig kunnen houden met het maken van een  autonoom werk. Ik heb de opdrachten die ik had grotendeels afgewerkt en de opdrachten die ik nog moet maken  aan de kant gezet om na ruim anderhalf jaar even te kunnen spelen met de gedachten die ik steeds bij me draag. Ik had bepaalde ideeën en vormen in mijn hoofd die ik graag wilde uitproberen. Hiervoor had ik eerst een klein modelletje gemaakt van klei waarna ik een groot stuk beukenhout heb gezocht in mijn voorraad die aan de formaten en eisen voor deze sculptuur voldeed. (inclusief sokkel H. 2.42 meter).

Hier is duidelijk het “slaap” zichtbaar in deze Beukenhouten sculptuur.

Het moest perse beuken zijn omdat er in dit houtsoort namelijk een schimmelvorming optreedt (genaamd slaap) die een mooie tekening in het hout oplevert. Nu komt dit ook wel bij Berken en Populier voor, maar dat is met recht ‘waaibomenhout’.  Juist de tekening in het Beukenhout in combinatie met de vorm en mijn gedachten over het onderwerp van dit beeld moesten goed op elkaar zijn afgestemd. Ik wilde een groot beeld maken, niet heel groot, maar iets er tussenin, op een mooie grote sokkel. Een sculptuur dat mijn gedachte van dit moment kon verbeelden.

Dit heb ik gedaan door in de drie bovenomschreven aspecten een combinatie te zoeken. Van Beukenhout is namelijk bekend dat het ‘verrottingsproces’ erg mooie tekeningen geeft in het hout, het zijn soms net pentekeningen die van zichzelf al mooi zijn om te zien. Dit in combinatie met de vorm die ik in gedachten had deed mij nadenken over dingen die gebeurden en nog gebeuren in mijn leven.

Mijns inziens is dit beeld ook op ieders leven van toepassing, maar omdat ik mijn leven leef en jullie ook je eigen leven leven, schrijf ik als vanzelfsprekend mijn belevingswereld achter de sculptuur op omdat dit een autonoom werk is.

De naam van het beeld zegt het al in 1 kleine zin; “Het ritme van het leven”.

Dit betekent voor mij dat het leven in een bepaalde flow zijn eigen loop heeft. Dat dingen in een mensenleven niet voor niets gebeuren, maar dat het aan de mens ligt wat deze ermee doet. Iedereen heeft een keuze om dingen te doen zoals ze dat willen. En niet iedereen zal dit met mij eens zijn, maar ik geloof dat er altijd een keuze is om iets op een andere manier aan te pakken waardoor het positieve naar voren wordt gehaald. Wanneer je dit met alle dingen in je leven blijft doen, (het positieve naar voren halen en het negatieve naar achteren dringen), dan zal er op een gegeven moment een soort van flow ontstaan waarin vele gebeurtenissen op positieve wijze elkaar kunnen opvolgen. Zelfs al zit er een negatieve ervaring tussen, dan nog kan dit op een positieve manier worden uitgelegd waardoor je achteraf kan zeggen dat het niet anders had gekund dan hoe het nu gebeurd is.

Deze ineen schakeling van gebeurtenissen in een mensenleven noem ik “The Rhythm of Life”. Ik heb dit voor mijzelf verbeeld door een grote vloeiende golf te creëren waarin ik allemaal kleine golfjes ritmisch heb uitgehouwen. Dit houdt voor mij in dat allerlei kleine gebeurtenissen gevolgen hebben voor het creëren van het grote geheel. Elk klein positief ding in een mensenleven heeft zijn gevolgen voor in het latere leven van die persoon. En wanneer je al die kleine positieve aspecten optelt wordt het vanzelf iets groots. Je moet dus vooraf voor jezelf de keuze maken om van elk klein aspect dat op je pad komt iets positiefs te creëren waardoor de grote aspecten als vanzelf, door eigen keuze naar je toekomen.

The Rhythm of Life gemaakt in Beuken hout, geplaatst op een roestige sokkel.

Zo zie ik ook die grote vorm in deze sculptuur als een positieve golf in de samenleving die wij zelf kunnen creëren, net zoals wij bijvoorbeeld zelf de economische crisis in stand houden. Wij allen denken hieraan en geloven hier ook in doordat alle media en alle mensen dit blijven roepen. Wanneer er steeds meer mensen gaan roepen dat het over is en dus hun positieve gedachte hierover spuien, dan zullen er steeds meer mensen zijn die dit aannemen. Door alle kleine positieve gedachte zal er 1 grote positieve gedachte ontstaan. Het vertrouwen in de economie zal worden hersteld en grotendeels worden opgelost.

Zo zie ik dit in velerlei dingen terug en probeer ik voor mijzelf mijn leven zo te leven, het is een keuze die ik lange tijd geleden voor mijzelf heb gemaakt. Een keuze waarvan ik hoop dat die als voorbeeld kan dienen voor vele anderen en met name de jongeren die nog niet goed weten welke weg te moeten bewandelen. Zij staan aan het begin van die weg waarin ze de juiste keuze moeten gaan maken om hun leven de juiste richting te geven en er het juiste ritme in te brengen. Dit lukt het beste wanneer je je gevoel volgt en gaat doen waar je hart ligt, wat je leuk vindt om te doen dus.

Ik zal niet tegen iedereen zeggen dat je moet doen waar je zin in hebt, want dan komt er van velen helemaal niets terecht, want wanneer ik dit aan mijn zoon van 15 bijvoorbeeld zal vragen, dan gaat hij het liefst ‘chillen’ met zijn vrienden (wat dat dan ook inhoud), ik noem het gewoon hangen op straat. Maar wat ik bedoel en mee wil geven is dat wanneer je een passie ergens voor hebt,je dit moet proberen uit te bouwen. Dit gaat niet van de één op de andere dag, maar wanneer je er zelf in gelooft, dan zal er vanzelf iets positiefs uit voort komen.

Die opeenstapeling van positieve dingen geeft het juiste ritme in een mensenleven aan. En juist dit ritme is belangrijk, denk maar aan lopen op een markt waar je constant wordt gehinderd door vele mensen. Na een half uur daar te zijn geweest ben je doodop, terwijl wanneer je bijvoorbeeld in een bos in je eigen ritme een x aantal keer zover loopt, je minder moe bent. Hieruit blijkt dat wanneer je je eigen positieve aspecten in je leven nadruk geeft, je makkelijker in het leven staat en hierdoor meer kleur aan de samenleving zal geven dan wanneer je vast komt te zitten in het stramien dat de samenleving ons oplegt (vergelijk dit met wanneer je vast komt te zitten op een overvolle markt tussen al het publiek).

Die kleur aan de samenleving heb ik subtiel verbeeld op alle kleine golfjes in de sculptuur. Op verschillende delen zijn zachtkleurige, vloeiende lijnen te vinden die in combinatie met de tekening in het hout (het slaap in het hout) het natuurlijke en het door de mens gecreëerde tot uitdrukking moet brengen. De natuur geeft de eerste richtlijn aan en samen met een door ons aangebrachte kleur kan er iets moois ontstaan. De natuur is de richtlijn en de kleur zie ik als de kleine positieve aspecten waarvan wijzelf kunnen kiezen om iets te doen of niet.

In het kort wil ik met deze sculptuur aangeven dat een ieder levend wezen zijn eigen ritme moet bepalen door zijn passie te volgen totdat er iets op zijn of haar pad komt waarin ze een kans zien. Op deze manier ontstaat hun ritme in het leven dat het leven kleurig en makkelijker maakt. Het maakt tevens voor velen het leven zinvol. Ik hoop dat deze sculptuur aanzet tot nadenken hierover.

Wat het gevoel behaagt, kan niet anders zijn dan een lust voor het oog.

“The Rhythm of Life”
Multi-dimensionaal Beeldhouwer Jan-Carel Koster